4.1 jarduera: Praktika onen baldintzei buruzko hausnarketa

Ainhoa Pujanaren bideoa ikusi ondoren eta ikastaro honetan landutako zenbait gairen harira, heziketa arloak orokorrean garaia dugu gizarteak jasandako transformazio ikaragarrira moldatzeko. Hau da, gizarteak azken urteetan gehienbat teknologia berriak direla eta aurrerakuntza nabarmena izan du. Gure eskolek aldiz, orain dela 20 urteko antzerako egoeran jarraitzen dute. Baten baino gehiagotan aditu dut gizartetik kanpo 20-30 urte egon den pertsona bat, kalean eta gure sozietatean galduta sentituko litzatekeela bizi izan dugun aldaketa nabarmena dela eta, aldiz eskola batean ez lukeela egokitzeko inolako arazorik izango.

Hau guztiagatik iruditzen zait hezkuntzak beharrezko duela transformazio prozesu bat zeinetan gizarteko atal guztiok parte aktibo bihurtu behar garen.  Ainhoak bere aurkezpenean izan beharrezko zenbait puntu azaltzen ditu zeintzuk iruditzen zaizkidan hezkuntza tradizionalak suntsiarazten dituen. Esan nahi dudana da, ikasleak ohituta daudela irakasleak esandakoa ontzat ematen buelta gehiagorik eman gabe eta honek beraien SORMENA eta PENTSAMENDU KRITIKOA desagerraraztea eragiten du.

Gaur egungo gizartean behar ditugunak ikasle motibatuak dira eta horretarako beharrezko da beraien interesa lortzea. Hau lortzeko zenbait estrategia azaltzen dira bideoan(Kognitiboa, Soziala, Emozionala, Digitala eta Kudeaketa estrategia). Izendatutakoen artean iruditzen zait lehena, Kognitiboa, eta azkena, Kudeaketa egoki bat burutzearena direla garrantzitsuenak, izan ere ezinbestekoa da ikasleen interesa pizten duen arazo egoera bat planteatzea eta ostean proiektu horren gidaritza egoki bat burutzea. Presente izan behar dugu ikasleak direla heziketa prozesuko aktore printzipalak eta gure, irakasleon, rola gidariarena dela. Lan honetan, sozialki, emozionalki eta digitalki gidaritza egokia burutu behar dugu ikasleak norabide egokian bideratzeko eta motibazioa ez galtzeko.

Bukatzeko, ez dakit estrategia bezala baina bai beharrezko bezala jotzen dut heziketa zentruen eta gizartearen arteko espazioa murriztea. Burutik kendu behar dugu eskolari buruz dugun kontzeptua; ikasteko eremu fisiko itxi batena; eta gizartean bizitzeko beharrezko ditugun gaitasunak eskaintzen dizkigun baliabide bezala ulertu behar dugu. Ohiko errepikapenezko ikasketa behingoz alde batera utzi eta era digitalean barneratu behar gara. Ikasleek sobera dakite uneoro sarean dutela behar duten informazio guztia eskuragarri eta gure lana ez da informazio hori buruz ikas dezaten lortzea, baizik eta probetxuzko era batean erabil dezaten lortzea.