3.2 JARDUERA: Metodologia aktiboa aurrera eramateko inplikazioak irakasleontzat

Bizi garen aro digital honetan, teknologia berrietatik kanpo egoteak gizartetik kanpo suposatzen duela esan genezake. Bai heziketa arloan, bai lan arloan nahitaezko da pertsona ororentzat TIC deritzanen gutxieneko kontrol bat izatea. Hau dela eta, guztiz beharrezkotzat jotzen dut pertsona ororen heziketan zeharkako konpetentziak barneratzea eta hauen artean atal handi bat teknologia berrietaz okupatuta izatea. Hare gehiago kontutan izanda irakasleon helburu nagusia etorkizuneko gure gizarteko profesionalak formatzea dela.

Hau guztiagatik hezkuntzan teknologia berrien potentzialaz probestu eta irakasteko beraien laguntza aprobetxatu beharko genuke. Baina sarritan atzerakada moduko bat sentitzen dugu ez baita erronka erreza ohiko klase magistralak eta gela teorikoak alde batetara utzi eta teknika eta teknologi berriak gelan integratzearen erronkari aurre egitea.  Nire ikaskideen jarduera honetan, hainbatetan irakurri dut irakasle bezala teknologia berriak soilik erabili beharrean gelan integratu beharko genituzkeela eta arazo nagusia aldaketekiko gure jarrera ezkorra dela. Ni pertsonalki ez nator guztiz bat honekin, izan ere metodologi aldaketa bat edo teknologi baten integrazioa ez da ahuntzaren gauerdiko eztula.

Irakasleok sarritan entzuten dugu “Oso erraza da!” esaldia, baina errealitatea askotan desberdina da. Programa, software edo dena delako teknologi berri bat gelan inplementatzeko, erreminta horren kontrol argi bat izan behar du irakasleak gelan sortzen diren arazoei aurre egiteko. Honegatik, teknologi berri bat gelan sartzea esaten denean, ez da soilik klasean erabiltzea baizik eta ongi erabiltzea. Izan ere ez baldin badugu nahi aurrez baino txarrago ematea klasea eta ikasleak astoratzea, baliabideren guztizko kontrola izatea komeni da, eta horrek formazio handia, denbora eta beste hainbat gauza exigitzen du. Hau dela eta, izan ditudan esperientziengatik gomendatzen dizuet gelan zerbait berria sartu aurretik egin beharrekoaz ziur egotea.

Kontutan izan behar dugu baita, gure ikasleak “Nativo digital” deritzanak direla, ahu da, teknologia berrietaz jaio eta hazi direla eta horregatik gutariko asko baino errastasun handiagoak dituztela baliabide teknologiko berrietara ohitzeko.

Hau guztia irakurri ostean, baliteke iruditzea nire jarrera teknologia berrien integrazioaren kontrakoa dela. Baina hau ezta horrela, soilik nahi dudana da argi uztea erreminta hauek guri eta gure ikasleei heziketa prozesua errazteko balio behar dutela eta ez zailtzeko. Honegatik programa, metodologia, software edo dena delakoaren mugak eta potentzialak ongi ezagutzea komeni dela gelan integratzearen saltoa eman aurretik. Eta honetako formazio egokia behar dela hainbat kasutan oso zaila izanik ikasketa autonomo bat burutzea.

Bukatzeko, guztioi animatu nahi nizueke eskura ditugun baliabide desberdinak ezagutzera eta komenigarri ikusi ezkero gelan inplementatzea. Jakin behar dugu posible dela emaitza ez izatea guk aurreikusitakoaren berdina, baina ziur zerbaitetarako balio izango duela. Argi dago aldaketa ez dela egun batetik besterako gauza, baizik eta luze mena dezakeen prozesu bat, zein egunetik egunera emaitza hobeak emango dituena.